Bilboko Udal Musika Banda

_{SOL GILTZAN   Urtarrila 2010}
"Honra merece quien a los suyos se parece" dio erdal esaera zahar batek. Eta Beatriz Ortizi, ( Basauri, 1972), ezin hobeto datorkio. Izan ere Bilboko Udal Musika Bandan dauden hamaika klarinete-joleen artean dago eta tradizio handiko familia baten oinordekoa da. Urteetako ikasketen sakrifizioak eman dio Bandako partaidea izatearen ordainsaria -16 urte zituenetik aritzen baita bertan- eta sentitzen duen harrotasuna handia da. Baina harrotasun hau ez da soilik Banda-kidea izateagatik, bere aitaren eta osabekin musikaren debozioa banatzeagatik ere: bandako lankide izateagatik eta lanera elkarrekin joateagatik alegia. Izan ere bere aita, Carmelo Ortiz Sansegundo eta Ángel (zuzendariorde ohia), Alberto eta José osabak ere Bandako partaide izan baitziren.
Etxean musikarekiko zaletasuna arnastu izan arren, bokazioa etxetik kanpo sortu zitzaion. "Nere lagun bat ikastaro bat egiten hasi zen irakasle batekin eta niri ere gustatuko litzaidakeela esan nien bederatzi urte nituenean gurasoei" gogoratzen du. Espero zen bezala, ideia, ilusio handiz onartu zuten gurasoek, baina hasierako nahi hura, (pianoa ikastearena), Beatrizen esanetan, "irteera profesional gehiago izan zezakeen bandako musika tresna batera bideratu zidaten".
Hamar urte zituenetik eta klarineteko seigarren mailara iritsi arte, bere osabekin ikasi zuen, José-rekin lehenik. Nahiz eta oraindik musika ikasketetan interes gehiegirik jartzen ez zuen ume harekin karrera handiegirik egiterik ez izan, honek, ez zuen inoiz alde batera utzi lan hori. "Hatzak ez zitzaidanez ailegatzen, klarinetearen ordez requinto bat eduki nuen eta musika tresna hura ez zitzaidan gustatzen, aspertu egiten ninduen. Beraz gogo handirik gabe hartzen nuen eta nere osabak, pertsona ona izatez, ez ninduen behartzen" oroitzen du. Geroago, hamalau urterekin, Albertoren txanda izan zen, Galdakaoko Kontserbatorioko irakaslea berau. Jadanik ideiak argiago zituen ikasleari, diziplina ezartzea lortu zion. "Gehiago erakartzen ninduen nere aita -orduan Erandioko Bandako zuzendaria zena- eta nere osabak, Basauriko festetara jotzera etortzen zirenean ikusteak. Oso arro sentitzen nintzen beraietaz" azpimarratzen du.
16 urterekin bilbotar Bandan sarrera eman zion beka lortu zuen, musika tresnako hirugarren maila egin zuenetik bandako kidea izan nahi zuela "oso argi" zuelarik: "argi eta garbi nuen bizitzan zer egin nahi nuen eta zertara nahi nuen nere bizitza bideratu". Heldutasuna eman zion erabakia izan zen hau. "Batzuetan gauza guztietara ezin heldu izanaren sentsazioa nuen; Bandan lan egin eta entseatu behar nuen, Batxilergoa eta ondoren COU bukatu, eta gainera Kontserbatorioa" , azaltzen du egun mugitu haiek gogora ekarriz. Bilboko Kontserbatorioan Jesús Serrano irakaslearekin ikasi zuen, gero, Gasteizko Musika Eskolan oposaketak egin zituen, non, hiriburu honetako Bandan bi urtez aritu izan zen. Guzti hau, Durango, Bilbo eta Mungiako Eskoletan klaseak ematen zituen bitartean. Klarinetea ez ezik, pianoa eta kontrapuntua ikasten jarraitzen zuen gogo biziz. Bordelera abiatu zen gero, Yves Didier eta Richard Rimbert-ekin bere ikasketak hobetzera eta zenbait ikastaro ere egin zituen, José Luis Estellés-ekin besteak beste.
Gora-behera guzti hauen ondoren, ideia argi batekin itzuli zen: " BilbaoMusikan eta Bilboko Udal Musika Bandan lan egin ahal izateagatik pertsona zoriontsua sentitzen naiz. Txikitatik izan dudan ametsa, gaur egun egia bihurtu da". Gainera, "garai bat igaro dugu; orain ez da Areatzan hotzarekin jotzen zuen Banda hura. Euskaldunak kalitatezko kontzertuak eskaintzea ahalbidetzen digu. Laneko giroa ona da eta ikus-entzuleen erantzuna, hainbeste lan eta esfortzuren ordainsaria da. Gustura noa lanera. Izugarria da, karrera bat egin eta horretan jardun ahal zarela erakustea" -azpimarratzen du-.